In Kortrijk en Brakel zijn de zaken al rond maar in Antwerpen gaat het blijkbaar nog een tijdje duren. Hoe is dat allemaal mogelijk? Zeer eenvoudig; federale en regionale politiek gebeurt in het parlement, lokale politiek is een slaapkamergebeuren en daar weten vrouwen, liberalen en groenen alles van. Laat me even uitleggen.
Quickie was alles behalve de winnaar in Kortrijk. En dan ga je op een verkiezingszondag al wat sneller huiswaarts. Waar een teleurgestelde vriendin Anouk op je wacht. Deze uiterst aantrekkelijke deerne is er al een tijdje in geslaagd de meest begeerde vrijgezel van Kortrijk in haar netten te strikken maar deze kerel is nooit thuis. Vincent heeft een zware job in Brussel, een luxueus appartement met zicht op de tuin van het koninklijk paleis maar de guldensporenslag waar Anouk zo van droomt komt er nooit. De bijnaam van haar partner is dan wel Quickie maar met vluggertjes in Kortrijk zal er nooit gezinsuitbreiding komen. Vincent werd zondagnacht voor een ultimatum gesteld in het echtelijk bed en de coalitie was snel gevormd. In Kortrijk blijven of een ander luidde immers de boodschap.
In Kortrijk was de kogel dus zeer snel door De Clerck en maandagochtend ging de telefoon al in Brakel. Bij partijvoorzitter Alexander die juist thuis was gekomen na het vieren van zijn eclatante overwinning. Vader De Croo zat zelfs nog slapend op het paard waarmee vader en zoon huiswaarts waren gekeerd. Het Ros Beiaard was er niets tegen. Maar vader Herman was snel wakker en hij kwam zeer snel tot de juiste conclusie. Vader bleef burgemeester in Brakel en stuurde zijn zoon snel naar Brussel als minister van pensioenen. Herman De Croo zit dus nog voor jaren in Brakel als burgemeester en de zoon zorgt in Brussel voor het juiste pensioen. Op die manier was zowel bij de familie De Croo als Van Quickenborne de vrede hersteld.
En Antwerpen dan? Iets complexer maar van hetzelfde laken een liberale broek. Luister maar. Ook verliezer Patrick Janssens was zondagnacht sneller thuis dan voorzien. Vriendin Sabine was nog wakker met de twee jonge spruiten. Deze lokale politiedame zag de bui al hangen; een jong gezin en een vader die weer aan de slag moet bij de global advertising companies die allemaal in Brussel geconcentreerd zijn. Het Schoon Verdiep is op wandelafstand maar hoe regel je dat terwijl de stadslijst zo afging? Eenvoudig. Eén telefoontje aan Veerle, de echtgenote van Bart De Wever volstond. Bart was natuurlijk nog niet thuis want die was zijn overwinning aan het vieren en de mars van de Zuiderkroon naar het Schoon Verdiep was langer dan gedacht. Bovendien bevestigde Veerle wat iedereen al wist. Bart was nooit thuis in hun o zo gezellige nieuwe woning. Eerst omdat hij zoveel in Brussel was, vervolgens omdat hij uren ging joggen met Carl Huybrechts om kilos kwijt te spelen. Voor Veerle maakte het dus niet uit of Bart vanuit Brussel dan wel vanuit Antwerpen zou opereren. Hij was toch nooit thuis en de kinderen zijn gelukkig al wat ouder.
Er bleef nog één probleem over. Hoe zorgen we dat Bart naar Brussel gaat en Patrick in Antwerpen blijft? Ook zeer eenvoudig. Je belt een liberaal. Dus ging plots de telefoon – het was intussen maandagochtend- bij Willem-Frederik Schiltz. De dealmaker bij uitstek. Kan met Volksunie en liberalen overweg maar slaapt bij een groen blaadje. En dus werd Freke Piryns uit haar schoonheidsslaap gewekt. Freke belde vanuit Zurenborg naar Wouter in Borgerhout die prompt de Patrick op zijn Antwerpen-Zuid loft belde. De groenen gaan alleen met de stadslijst in coalitie en niet met N-VA.
En plots stond Bart De Wever buitenspel in Antwerpen. Met Vlaams Belang mag niet, met stadslijst kan niet en Groen (met of zonder OpenVLD) wil niet. Bart dus naar Brussel en Patrick in Antwerpen?
Zo vlot geschreven dat het waarheidsgehalte dat van Wikipedia benadert ☺